Pomnik ofiar represji UB i NKWD
upamiętniający Polaków więzionych i straconych w więzieniu karno-śledczym nr 3 (tzw. Toledo) przy ul. Namysłowskiej.
Karno-Śledcze Więzienie III od chwili wejścia wojsk sowieckich na Pragę, a więc od 14 września 1944 r., było miejscem egzekucji niepokornych Polaków walczących o wolną Ojczyznę. Tu i w innych praskich aresztach śledczych Urzędu Bezpieczeństwa i NKWD przez brutalne śledztwa przeszło tysiące osób. Egzekucji dokonywano w specjalnym bunkrze śmierci. Następnie zwłoki chowano na terenie więziennym, w rowie, bez ubrania. Na przemian układano śmiecie, wapno i ludzkie ciała.
Dla zatarcia zbrodni, na jednej ze zbiorowych mogił posadzono drzewa. Na innej postawiono bloki mieszkalne. Przy kopaniu fundamentów robotnicy natrafili na kości ludzkie. Dalsze wykopy prowadzono już nocą, przy reflektorach.
Na początku lat 90. zlokalizowano przy użyciu georadaru, zbiorową mogiłę na placu zarośniętym murawą.
Spomiędzy dwóch potężnych, kilkumetrowych pylonów z granitowych bloków ukazuje się figura więźnia politycznego. Z rozpostartymi ramionami rozpycha kamienne ściany i rozrywa kratę więzienia. Z przegubów zwisają mu rozerwane kajdany.
Na piersi widać krzyżyk przypominający te wykonywane z więziennego chleba.
Tuż obok, po lewej stronie, w odległości ok. 20 metrów kolejna tablica.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz