Elektroakupunktura cz.I

Elektroakupunktura cz. I

Dr Reinhald Voll, wg diagnozy lekarzy cierpiący na nieuleczalne schorzenie urologiczne, zaczął w 1953 roku szukać ratunku u specjalistów wykonujących akupunkturę i u homeopatów. Aby ułatwić sobie lokalizacje punktów akupunkturowych, właściwe ich pobudzanie oraz cenę działania bodźców, Voll skonstruował specjalny aparat zwany diametrapunktorem. Niedługo potem przypadkowo odkryto, że za pomocą tego urządzenia można testować leki i inne środki, które mogą mieć korzystne lub szkodliwe działanie dla pacjenta. Leczenie prądami pobudzającymi zeszło wiec na plan dalszy. Dziś eloktroakupunktura wg Voll’a (EAV) służy przede wszystkim do indywidualnej diagnozy oraz planowania terapii.

W punktach zgodnych z praktyka tradycyjnej chińskiej akupunktury dokonuje się pomiaru oporności skóry (zdolności przewodzenia). Wyniki w granicach od 380 do 12 kiloomów informują terapeutę o pracy narządów połączonych z tymi punktami. U człowieka zdrowego w punkcie pomiaru przepływa prąd o natężeniu 9,1 mikroampera. Dzięki tej metodzie możliwe jest wczesne rozpoznanie rozwijającej się choroby (ogniska zapalnego, pola zakłóceń, jak również rozpoczynającej się alergii i zatruć). W schorzeniach przewlekłych za pomocą tych pomiarów można ustalić właściwy rodzaj i kolejność poszczególnych zabiegów.

Na podstawie „zrównania rezonansu” pacjent-lek lub pacjent-toksyna można wyłonić najlepsze, najbardziej odpowiednie leki rozmaitego pochodzenia (fizjoterapeutyki, homeopatyki, preparaty z naturalnych wydzielin, allopatyki) i ich dawkowanie, ale także substancje szkodliwe, wywołujące choroby (toksyny z resztek środków owadobójczych, metale ciężkie, alergeny, toksyny bakterii i wirusów) oraz odporności na rozmaite substancje (np. zawarte w żywności lub stosowane w stomatologii).

Pacjent trzyma w jednej ręce miedziany cylinder (elektroda ujemna). Poprzez dociśnięcie elektrody punktowej do punktu akupunkturowego na drugiej ręce obieg zostaje zamknięty. Prąd pomiarowy przypływa przez punkt pomiaru do ciała. Reakcje, czyli opór, w zależności od stanu odpowiadającego danemu punktowi narządu, można odczytać ze wskazań urządzenia pomiarowego EAV. Pomiary prowadzi się przede wszystkim na rękach i stopach, ale także w innych miejscach ciała. Empirycznie umiejscowiono ponad 1000 takich punktów. Test rezonansowy umożliwia określenia przyczyny i czynników zakłócających, ale także dobranie odpowiednich do indywidualnych przypadków leków: polega ona na dokonaniu, za pomocą omomierza, pomiaru zdolności przewodzenia na ciele w miejscach charakteryzujących się specjalnymi właściwościami elektrycznymi.

Dlaczego o tym w ogóle piszę ?

Otóż ulegając namowom mojej małżonki poddałem się badaniom tą metodą. W trzeciej części napiszę własne odczucia i spostrzeżenia w powyższej sprawie.

Materiały zawarte w cz.I i cz.II „eletktroakumptury” sporządziłem w oparciu o dane otrzymane z biura: TIENS 762 w Warszawie.

Kontakt 0 783 369 140